Wake-up call

Well, not exactly. More like a sleep-down (το κατά λέξη αντίθετο) call. Με απόκρυψη. Και "σνιφς" τύπου "Είμαι η Paris και πήρα για να μ'ακούσεις να σνιφάρω κόκα" ή "Είμαστε οι πολισμάνοι και επειδή τα Dunkin' Donuts είναι τόσο νόστιμα κι επειδή οι μπυροκοιλιές μας από εποχή Πολύδωρα αντισταθμίζουν την κεντρομόλο δύναμη (και excusez-moi αν δεν είναι σωστή η παράθεση της κεντρομόλου εδώ, αλλά ποτέ δε γούσταρα τη Φυσική και πως άλλωστε όταν ο καθηγητής που μας έκανε δε ξεπερνούσε ΠΟΤΕ τα 0,00000001 decibel? ΥΠΟηχοι. Δε ξέρω ποιο ΕΜΒΙΟ ΕΙΔΟΣ θα μπορούσε να καταλάβει τις παραδόσεις του. Επίσης, και ίσως ήταν ένα plus minus αυτό -plus minus χεχεχεχε. WHAT? I'm amused EASILY- ήταν ο πιο ΒΑΡΕΤΟΣ άνθρωπος πάνω στη γη. Οι Φωσκολιάδες μπροστά του ήταν DIE HARD 4. Σαν γνήσιο fetch λύκειο όμως για να περάσει η ώρα κυκλοφορούσαμε φήμες πως έχασε τη φωνή του. Το πιο δημοφιλές story ήταν ότι έσωσε τη γυναίκα του. Απλώς υπήρχαν πολλές versions. Από πλημμύρα, πυρκαγιά, πνιγμό... For SOME reason, η εκδοχή μου με ανθρωποφάγα ζόμπι που ήρθαν από κομήτη που έπεσε από τον Πλούτωνα καβάλα σε ανθρωπόμορφους στεγόσαυρους δεν έπιασε-σνιφ- και η παρένθεση αυτή ΠΡΕΠΕΙ να κλείσει κι επειδή κανείς δεν θα θυμάται από που άρχισε θα bold το τελευταίο μέρος της κύριας πρότασης) οπότε βάλαμε τα λαγωνικά μας να ερευνούν μέσω τηλεφώνου. Το Call600 μας έσωσε" ή "Είμαι το παπάκι και πήρα να κλάψω τον Φρέντυ". Και θα ήθελα να πω ΠΟΣΟ ΜΙΣΩ την απόκρυψη και να κολλήσουν τα πλήκτρα #,3,1 εύχομαι για πάντα, όπως και το να πάθει ΚΑΡΚΙΝΟ των ΟΣΧΕΩΝ όποιος πήρε, αλλά βασικά δεν κινδυνεύει γιατί προφανως ΔΕΝ ΕΧΕΙ αρχίδια.


Ναι, μάλλον είναι μια από ΑΥΤΕΣ τις μέρες και οι ορμόνες μου είναι ανεξέλεγκτες.


Για να θυμηθώ το προηγούμενο πόστ "Νο, I don't look BACK" και δε θα μου το γαμήσει ένα κωλοτηλέφωνο αυτό τώρα.

Wake-up call

In random "music" news J-Ho' s album leaked. Δε μπορώ να σταματήσω να παίζω το "Mile In These Shoes" . ;-o Ίσως είναι το link με το Desperate Housewives (ναι, προσπαθώ να το εκλογικεύσω) -που BTW spoiler alert!!! έχω σπαστεί άπειρα μαζί του, καθώς ενώ νόμιζα είχε το ΘΑΡΡΟΣ να κάνει κάτι τολμηρό με την αυτοκτονία της Edie, τα σκάτωσαν ξανά. Ναι η Edie είναι FABOO and all, αλλά c'mon δεν είναι πάντα κακό ν'αλλάζεις το status quo ειδικά σε μια τόσο στάσιμη σειρά. ΤΕΛΟΣ SPOILER - αλλά I really like it. She's still as voiceless as ever though.

And.It.Hurts.With.Every.Heartbeat.

INTRO: This is me and these are my thoughts (ή τουλ. attempts at thoughts). 'Nough said.

Έχεις νιώσει ποτέ αυτό το αίσθημα της ξαφνικής ανείπωτης αγαλλίασης-ικανοποίησης χωρίς να υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος ΛΟΓΟΣ? Αλτζχαϊμερίζω? Ναι, I guess θα μπορούσα να πω ότι βοηθάει το γεγονός ότι επιτέλους σήμερα τέλειωσα την εξεταστική μου, και ίσως και το ότι πήγε ανέλπιστα καλά, σε αντίθεση με το waterloo της προηγούμενης (See, THAT there, exactly; ακόμα και τώρα μου ρχονται στο μυαλό οι πιο GAY-με την έννοια χαρουμενί λέξεις. I mean, waterloo? Seriously?) και sure, βοηθάει και το γεγονός ότι ξέφυγα και για λίγο από τη δουλειά today και περπατούσα στους δρόμους της Θεσ/νίκης με το νες παραμάσχαλα και το τσιγάρο στο στόμα (καφεϊνη+νικοτίνη=ΥΓΕΙΑ!) πρωϊ πρωϊ μετά την βρόχα και ο κόσμος ήταν εξω στα μαγαζιά και ο ήλιος ξεπρόβαλλε, τόσο που να σε κάνει να νιώθεις ότι πέφτει ένας προβολέας πάνω σου, αλλά όχι τόσο ώστε να ψωνιστείς αλα Παπακαλιάτης και να κυκλοφορείς με μαύρα γυαλιάααααα (γραιο-τσιρίδα), και ΑΠΡΟΣΜΕΝΑ εκεί στο άσχετο όλα σου φαίνονται ρόδινα κι ωραία λες και πρωταγωνιστείς σε διαφήμιση του BITAM Soft (ή μάλλον ας πούμε Becel για να μην προωθούμε και τη χοληστερόλη) ή έστω σε κλιπ της Sophie Ellis-Bextor και ξαφνικά είσαι walking image του "Shiny Happy People" και καταλήγεις να χαμογελάς σε αγνώστους σαν το Norman Bates (χωρίς το μπαλτά) που αναταποκρίνονται με το δίκιο τους μ'ενα WTF face, αλλά στην κοσμάρα σου εσύ, συνεχίζεις να περπατάς βάδην σαν τη Τσουμελέκα και με Μενεγακοχαμόγελο ψάχνοντας απελπισμένα καναπέ για να ρίξεις κόσμο από αυτόν. Και φιου, ήταν όλο αυτό μια περίοδος ή μου φάνηκε? Γιατί αν ήταν, ούτε η μεσοζωϊκή τόση διάρκεια. Κι υποτίθεται όπως έλεγε η φιλόλογος πρέπει να τελειώνουμε κάθε παράγραφό μας με μια κατακλείδα. Αλλά πάλι υποτίθεται πρέπει να συνοψίζει το νόημα της παραγράφου. Ούτωσ ή άλλως όμως δεν βλέπω νόημα στον ορίζοντα, οπότε THAT WILL DO.

Μην να 'ναι η πανσέληνος? Αλλά πάλι χθες ήταν αυτή σωστά? (έχω χάσει τα κοννέ με την Άση από τότε που άρχισα να βλέπω Χορταρέα. Μου θύμωσε.) Απ' όσο ξέρω όμως δεν είμαι λυκάνθρωπος (μια συμμαθήτρια όμως με το πιο δασύτριχο ΧΕΡΙ ever, είμαι πεπεισμένος ότι ήταν. Ελενάκι όπου και να'σαι respect και χαλάουα. Και stay away from me σε μέρες ολόγιομου φεγγαριού) και δεν βρήκα φρέσκο κρέας (Οooh, this could get dirrty) οπότε, WTF? Και να πεις ότι δεν υπήρχαν αντιξοότητες? Πριν η μέρα παραλίγο να αυτοκατστραφεί με μια ΣΤΥΓΝΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ. Μια απαίσια κακιτέχνις έκανε μια απαίσια εκτέλεση ενός αγαπημένου άσματος που προκαλούσε τα αυτιά σου να μαραθούν για πάντα ή να βγάλουν φτερά εις αναζήτηση ενός καλύτερου πιο ταλαντούχου κόσμου. Κι όμως είμαι ακόμα εδώ. Κι αυτό το φθινοπώρι.

Κάτι τέτοιες απλές στιγμές σαν το πρωϊνό σε βαράνε κατακούτελα που δεν τις είχες εκτιμήσει και ξαφνικά σε κατακλύζουνε όλα αυτά τα αμερικάνικα cliche "the world is in the palm of your hand" και "you can do everything and enjoy every moment" και "Life is ahead of you" και σούξου-μούξου μανταλάκια. I KNOW (Monica Geller). Γλυκανάλατο as shit, αλλά δεν ξέρω νιώθω αυτήν την ψυχωτική χαρά σήμερα που αναμφίβολα θα μου περάσει, αλλά γαμώτο την είχα ανάγκη έστω και για ένα 24ωρο μετά από τα τελευταία ω, δεν ξέρω 100αριά 24ωρα?

ΦΙΛ ΓΚΟΥΝΤ TUNES (ή Ξέρω τι άκουγες στο μάπα-3 player σου χθες το πρωϊ):
Robyn - With Every Heartbeat
Όταν είχε πρωτοβγεί δε μου κανε καμιά εντύπωση. Είναι όμως τελικά να ακούσεις κάθε τραγούδι την κατάλληλη στιγμή, το πιστεύω αυτό. Το τετριμμένο "κλικ". ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ. έχω λιώσει αυτή την εκτέλεση. Είναι το πιο γλυκόπικρο (Συνειρμός / Γλυκόξινο Κρασί αποτυχημένος τίτλος αποτυχημλενης σειράς ΑΝΤ1. Που πας βλάχο στ'αμπέλια με τέτοιο όνομα?) τραγούδι του 2007. Ακούς το beat και θες να κάνεις την εμφάνιση που όλοι ΠΙΣΤΕΥΑΝ ότι θα κάνει η Britney στο comeback της και μετά ακούς τους μελαγχολικούς στίχους και it works both ways. Πριν μια βδομάδα το άκουγα ανάμεσα σε μπαλάντες και ταυτιζόμουνα και σήμερα μέσα στην τρελή χαρά 13χρονου κοριτσιού που πήρε το πρώτο της ραβασάκι (και είδε και κάτι κόκκινα spots στο βρακάκι της) και ΠΑΛΙ ταυτιζόμουν (με το τραγούδι, όχι με το κοριτσάκι). Πόσα τραγούδια μπορούν να το κάνουν αυτό? PURE LOVE.

Robyn - Handle Me
REASON?
"You got me, feel you got my back
But you’re a selfish narcissistic psycho Freaking bootlicking Nazi pimp
and You can’t handle me"
Do you need MORE? Fabulous.

Fergie - Clumsy
Yeah, I know. FERGIE? :-x Κι όμως. Πιο addictive hook μετά από το "to the left, to the left" της Beyonce. Τραγούδια που σ'ενοχλούν και θα έπρεπε να ΜΙΣΕΙΣ, αλλά απλά δε ΜΠΟΡΕΙΣ γιατί είναι τόσο catchy. Funky as hell.
"You got me trippin', stum-bbbbbling, flippin', fum-bbbbbling"

Don't hold on to the past.... Well, that's too much to ask

This used to be my playground (used to be)

This used to be my childhood dream

This used to be the place I ran to

Whenever I was in need of a friend

Why did it have to end? And why do they always say

Don't look back

Keep your head held high

Don't ask them why

Because life is short

And before you know

You're feeling old

And your heart is breaking

Don't hold on to the past

Well that's too much to ask

This used to be my playground (used to be)

This used to be my childhood dream

This used to be the place I ran to

Whenever I was in need of a friend

Why did it have to end

And why do they always say

No regrets

But I wish that you were here with me

Well then there's hope yet

I can see your face

In our secret place

You're not just a memory

Say goodbye to yesterday (the dream)

Those are words I'll never say (I'll never say)

This used to be my playground (used to be)

This used to be our pride and joy

This used to be the place we ran to

That no one in the world could dare destroy

This used to be our playground (used to be)

This used to be our childhood dream

This used to be the place we ran to

I wish you were standing here with me

This used to be our playground (used to be)

This used to be our childhood dream

This used to be the place we ran to

The best things in life are always free

Wishing you were here with me