Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2007

November...

Funny... Μοιάζει βασικά περισσότερο από 2 βδομάδες που έγραψα κάτι τελευταία φορά εδώ. Μερικές φορές η ζωή είναι εκνευριστική τελικά. Η' δε θα συμβαίνει τίποτα και θα αισθάνεσαι σαν μια Ντέπυ Γκολεμά η οποία βαρέθηκε να κάθεται στο σπίτι με τις γάτες της και αποφάσισε να βγει μωρέ λίγο έξω να τα πεί με την κολλητή της τη Λία, η οποία θα την πείσει ότι δεν πρέπει να αφήνει τη ζωή να την προσπερνά και με αυτά και με εκείνα θα την εντάξει στην κριτική επιτροπή ριάλιτι. Η' θα συμβαίνουν όλα μαζί αλα το νέο επεισόδιο της Λούνας τησ Κληρονόμου Αστροφεγγιάς της Αληθινής Αγάπης και Αειπάρθενου. Κάπως έτσι αισθάνομαι κι εγώ. Όχι σαν Λούνα Κτλπ-ίδου, αλλά σαν Ντέπυ Γκολεμά. Και πίστεψέ με αυτή είναι μια παρομοίωση που ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ (περίστροφο στο χέρι). Όχι ότι κατηγορώ τον Ηλία της υπόθεσης (because I don't, το παλικάρι είναι φίλος κι είχε τις καλύτερες προθέσεις at heart) αλλά ξέρεις εξ αρχής ότι κάτι δεν... κι όμως λες "take a chance...take a risk....άδραξε τη μερα.....κλισέ της επιλογής στην αρχαιοιελληνικήν/λατινικήν (Pop Idol: Τώρα θα σας χορέψω το λατινικόν...) εδώ και niente. Βάλε και μια αρρώστια που με κουνουπίδιασε από την Κυριακή μέχρι χθες (που θαρρώ είναι θεία τιμωρία.... ή τουλ. θεία Μπεμπέκα βρε παιδί μου ή ΕΣΤΩ θεια Καραμέλα. Που μπορούμε να βρούμε τέτοιες θείες? Γιατί εμένα είναι όλες τριχωτές, ηλίθιες κι απαρχαιωμένες....?) και Ta-dah! Blog? Which blog? (Άσε που τελικά έγινε επικίνδυνα της μόδας, είναι το νέο MySpace/Hi5 σου λέει (και πόσο χαίρομαι που δεν είχα ποτέ μια από αυτές τις ΠΑΠΑΡΙΕΣ) και ξάφνου γνωστοί μου μου πετάνε "έχεις Βlog?" "Έχεις τσίπα?" ανταπαντώ και μάλλον επειδή δε συμφέρει καμία πλευρά να το συνεχίσει περνάμε ΄σε άλλα θέματα. Πάντως μου πρότειναν να κάνουμε ένα ενίαιο blog 2 φίλοι μου και δε θα ταν καθόλου κακή ιδέα...)

Αnyway, έχω ξεφύγει ξανά. Θα προτιμούσα μέτριους ρυθμούς εξελίξεων. Ούτε σαλιγκαρίσιους ούτε Παπακαλιατοσαπουνοπερίστικους, you know? Παν μέτρον άριστον που λέγαν κι οι αρχαίοι Έλληνες, κι όσο να πεις αυτοί στο Βιλαμπάχο ΞΕΡΑΝ (έχουν πει κ το "πισωκολλήζειν εστίν φιλοσοφείν") κι όσο να ναι κι από αυτό ΞΕΡΑΝ στη Βιλαρίμπα. (God, I'm quite VILE today). H μόνη στιγμή actually που ήθελα να γράψω κάτι ήταν την προηγούμενη βδομάδα τέτοια μέρα πάνω-κάτω ένα Carrie Bradshaw ερώτημα (and thank GOD that stayed written in my mind ONLY) για τις φήμες και πόσο αυτές θα έπρεπε να μας επηρεάζουν (και θα είχε και ηλίθιο pun με το Rumor Has It της J.Aniston και του γέροντα για να δείξει τον πλήρη ξεπεσμό της "thought process"). Και βασικά δεν χρειαζόταν. Γιατί όσο ρητορικό ερώτημα θα ήταν τότε, είναι και τώρα. Γιατί τέκναν μου, η γιαγιά Λένα (εκτός από τα υπέροχα κουλούρια της - πείνασα) έχει και ηθικό δίδαγμα BONUS για σας. Δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά. Ναι, ναι ΚΙ ΑΛΛΟ ΚΛΙΣΕ. YOUR GRANNY IS IN THAT KIND OF MOOD TODAY. NOW SIT DOWN, DRINK YOUR MILK, OR I'LL TELL YOU WHO IS YOUR REAL FATHER. *μασελοsmile* Tετριμμένο, χιλιοειπωμένο, αλλά αλήθεια.

Δεν έχω να πω κάτι άλλο actually. *shock*

Θα κάνω το November OST σε δόσεις αυτό το μήνα α) γιατί δεν κατέληξα σε όλο το tracklist (ballad-heavy months are HARD) και β) γιατί βαριόμουν ν'ανεβάσω ένα 100ΜΒ file τώρα either way.

Ο Νοέμβριος είναι περίεργος. Πάντα τον είχα στο μυαλό μου σαν μήνα του χειμώνα κι όμως είναι ο τελευταίος μήνας του φθινοπώρου. Still, in all senses ακόμα μου ξυπνάει χειμώνα εμένα, ίσως γιατί θέλω ένα lead-in στα Χριστούγεννα, την all-time fav γιορτή μου. Ξέρω βέβαια ότι αυτό ίσως σημαίνει ότι η δασκάλα μου στην Α' Δημοτικού δεν έκανε καλή δουλειά και σ'αυτό θα πω FUCK OFF. H κα Ζωή ήταν BRILLIANT και ήξερα την ώρα απ'έξω κι ανακατωτά όταν οι περισσότεροί σας είμαι σίγουρος πως θα μπερδεύεατε πότε το μεγάλο σκουληκάκι σήμαινε παρά και πότε και. Mumph.

1. Eleni Peta - Auto Pou Mas Denei
Γενικά δεν ακούω πολύ ελληνικά αλλά αυτό το τραγούδι μου βγάζει κάτι τόσο γλυκό και ανάλαφρο που δε θα μπορούσα να μη ξεκινήσω με αυτό. Ίσως είμαι επηρεασμένος και το βάζω και εξ αιτίας της εμμονής κάποιων ανθρώπων να κολλήσουν ταμπέλες και υπότιτλους πολύ νωρίς όταν αυτοί δε χρειάζονται ακόμα. Γιατί έτσι είναι και σ'έναν πίνακα , όπως και σ'έναν άνθρωπο, πρέπει να τον κοιτάξεις καλά, διεξοδικά, απ'όλες τις πλευρές, ν'απομονώσεις ότι μπορείς, να σκεφτείς, να κερδίσεις ή να δώσεις αν έχεις κάτι κ μετά να διαβάσεις το τι σου λέει ο κριτικός στο βιβλιαράκι της γκαλερί. Που δε θα σε νοιάζει τότε. Γιατί δεν ακυρώνει αυτά που ανακάλυψες εσύ. I KNOW i'm not making sense so moving on...

Δεν ξέρω πόση συγκίνηση χωράς, μα θέλω να μάθω τώρα πώς φιλάς
και θέλω να δω αν αντέχεις κι αν κρατάς πού φτάνεις όταν στ΄αλήθεια αγαπάς

2. Vanessa Carlton - Half A Week Before the Winter
Το τραγούδι αυτό είναι από το δεύτερο άλμπουμ της Vanessa Carlton. O πολύς λαός την έμαθε (και την αποχαιρέτησε) με το πρώτο της κιόλας σινγκλ "A Thousand Miles" με μια απλή piano-based μελωδία. Γενικά το πιάνο είναι κυρίαρχο στις συνθέσεις της, αλλά αυτό δεν έχει καμιά σχέση με το lightness του τραγουδίού εκείνου. Darker, παραμυθένιο με αναφορές σε μυθικά πλάσματα-μεταφορές (που ο καθένας ερμηνεύει όπως διαλέγει - η ίδια έχει δηλώσει ότι το χει γράψει με διττή σημασία κ για "survival of the fittest" αλλά και για τις δισκογραφικές). Το τραγούδι είναι πραγματικά haunting. Eπανέρχεται στο κεφάλι μου time after time και μου φαίνεται ότι το ξέρω πολύ περισσότερα χρόνια απ'όσα το ξέρω.

The unicorns are riding high, powerful in coats of white
We turn to look and burn our eyes, I carry on, I carry on

3. Midnight Hour - Running Away
Το τραγούδι φυγής μου. Όλοι έχουμε πιστεύω ένα. Όταν μια περίοδο ο ΟΣΕ θα μου παρέδιδε μετάλλιο για τις υπηρεσίες μου, αυτό ήταν από τα απαραίτητα εφόδια στο mp3 player μου. Νύχτα, τα τοπία να φεύγουν πριν προλάβεις να τα δεις και the heart-aching pleading of the lead singer's voice.

And faster than you can follow me from this lonely place.
And farther than you can find me, I'm leaving, Yeah I'm leaving today.
And I, I'll never let you find me.

4. 9 Crimes - Damien Rice
ΟΛΟΙ και η γιαγιά τους ξέρουν το Blower's Daughter. Εδώ είναι το πρώτο single από το sophomore album του, 9 follow-up to his debut O. Ντουέτο με τη Lisa Hannigan και η θλιβερή ιστορία ενός ζευγαριού με μια υπέροχη σύνθεση. Από τα καλύτερα τραγούδια του.

Leave me out with the waste This is not what I do
It's the wrong kind of place To be cheating on you

5. Editors - Munich
Είναι ένα όμορφα μπερδεμένο κομμάτι. Nothing quite fits. Τα φωνητικά ακούγονται αλλόκοτα απόκοσμα και ξένα από το τραγούδι. Οι κιθάρες και τα ντράμς όσο πάνε πνίγουν τη μελωδία και έρχονται πιο μπροστά. Όλα όμως έχουν μια ΕΝΕΡΓΕΙΑ που σε κάνει να το ακούς ξανά και ξανά. And? It FITS.

People are fragile things, you should know by now
Be careful what you put them through